Akira Kurosawa’nın “Rashomon” filminin konusu biliniyor: On beşinci yüzyıldayız, tanıkların canlandırılmasıyla kanın yeniden canlandığı trajik bir olay. Versiyonlar birbiriyle çelişir, kesişir, karışır. Öznellik ve gerçeklik, kelimeler ve gerçekler arasında bir uçurum gibi birbirini kovalıyor. Aynı gerçekle ilgili üç gazetenin – Corriere della Sera, Repubblica, la Stampa – manşetlerini okuduktan sonra aklıma “Rashomon” geldi, İtalya’da en çok sayıda olan Caltanissetta sınıfının utanç verici hikayesi, üçüncü “Au” bölümü “Alessandro Manzoni” insan bilimleri lisesi. Basın, bu lisenin öğrencileri arasında Leonardo Sciascia’nın da olduğunu hatırlıyor. “Rashomon”u Caltanissetta’nın üçüncü lisesine bağlayan nedir? Hem Kurosawa’nın filminde hem de Sicilya okulunda bu ne büyük bir suç…
Basından başlıyorum: “Profesörün sesini duymadan toplantı salonunda 42’ye tıkıldık”. Özet: “İtalya’nın en kalabalık sınıfı olan Caltanissetta: ‘Çalışma hakkı reddedildi’.
La Repubblica: “Biz, 43 yaşındayız ve ruloyu yuvarlamanın çeyrek saat sürdüğü bir sınıftayız”. Kuşgözü, “La storia” başlığı altında: “Sırt çantalarından oluşan bir halı, boğucu sıcak ve beden eğitimi yok: ‘Spor salonuna hepimiz sığmıyoruz’. Dolayısıyla bürokrasi rekor bir okul grubu oluşturdu. Olumsuz”. Özet: “Caltanissetta, İtalya’nın en kalabalık sınıfında bir gün ders. Bakanlık müdahale ediyor: ‘O üçüncü lise şimdi ikiye bölünecek'”.
Corriere della Sera: “Mahkeme salonunda 47, yoklama için yarım saat / Caltanissetta’nın anormal sınıflarında”. Occhiello (yine bir manşet: “hikaye”): “Aileler, öğretmenler, belediye başkanları ve sendikacılar protesto ediyor. Bakanlık müdahale ediyor: prosedürler kötü yönetiliyor, hemen ikiye bölünecek”. Özet: “‘Uyardık, kimse bizi dinlemiyor’. Bir öğretmen: Bu acı”.
Repubblica rahatsız edici verilere dikkat çekiyor: Anaokullarından liselere, 2013’e kıyasla bu yıl İtalya’da 34.000 öğrenci daha var ama 1.400 daha az öğretmen varken sınıf başına düşen ortalama öğrenci sayısı 21,4. Yasaya göre Repubblica, “öğretmenler dahil sınıfta 26’dan fazla olamaz” diyor. Corriere della Sera, Milli Eğitim Bakanlığı’nın her lise sınıfında öngördüğü maksimum öğrenci sayısının 30 öğrenci olması gerektiğini vurguluyor.
Kategorilenmemiş | 150 Yorum »
Basından başlıyorum: “Profesörün sesini duymadan toplantı salonunda 42’ye tıkıldık”. Özet: “İtalya’nın en kalabalık sınıfı olan Caltanissetta: ‘Çalışma hakkı reddedildi’.
La Repubblica: “Biz, 43 yaşındayız ve ruloyu yuvarlamanın çeyrek saat sürdüğü bir sınıftayız”. Kuşgözü, “La storia” başlığı altında: “Sırt çantalarından oluşan bir halı, boğucu sıcak ve beden eğitimi yok: ‘Spor salonuna hepimiz sığmıyoruz’. Dolayısıyla bürokrasi rekor bir okul grubu oluşturdu. Olumsuz”. Özet: “Caltanissetta, İtalya’nın en kalabalık sınıfında bir gün ders. Bakanlık müdahale ediyor: ‘O üçüncü lise şimdi ikiye bölünecek'”.
Corriere della Sera: “Mahkeme salonunda 47, yoklama için yarım saat / Caltanissetta’nın anormal sınıflarında”. Occhiello (yine bir manşet: “hikaye”): “Aileler, öğretmenler, belediye başkanları ve sendikacılar protesto ediyor. Bakanlık müdahale ediyor: prosedürler kötü yönetiliyor, hemen ikiye bölünecek”. Özet: “‘Uyardık, kimse bizi dinlemiyor’. Bir öğretmen: Bu acı”.
Repubblica rahatsız edici verilere dikkat çekiyor: Anaokullarından liselere, 2013’e kıyasla bu yıl İtalya’da 34.000 öğrenci daha var ama 1.400 daha az öğretmen varken sınıf başına düşen ortalama öğrenci sayısı 21,4. Yasaya göre Repubblica, “öğretmenler dahil sınıfta 26’dan fazla olamaz” diyor. Corriere della Sera, Milli Eğitim Bakanlığı’nın her lise sınıfında öngördüğü maksimum öğrenci sayısının 30 öğrenci olması gerektiğini vurguluyor.
Kategorilenmemiş | 150 Yorum »