ROMA — İtalyan parlamentosu ve “büyük seçmenler” olarak bilinen bazı bölgesel delegelerin ortak oturumu, mevcut ofis sahibi Sergio Mattarella’nın yerini alacak yeni İtalyan cumhurbaşkanını ülkenin başkanı olarak seçmek için Pazartesi günü gizli bir oylamaya başladı. belirtmek, bildirmek.
Her zaman yoğun, sahne arkası siyaset için bir fırsat olsa da, seçim aynı zamanda normalde her yedi yılda bir gerçekleşen rutin bir olaydır. Ancak bu sefer özel bir ilgi odağı çünkü bu iş için en büyük aday, iktidarda sadece bir yıl içinde İtalya’nın siyasetini istikrara kavuşturan ve gecikmiş revizyonları başlatan bir Avrupa devi olan başbakan Mario Draghi.
Seçilirse, Bay Draghi göreve yükselen ilk başbakan olacak. Pek çok İtalyan, başkanın daha törensel rolü lehine hükümetin günlük işleyişinde elinin olduğu başbakan olarak çıkışının, ülkeyi daha parçalanmış ve kaotik bir siyasete döndürebileceğinden korkuyor. harekete geçirdiği her şey. Ancak destekçileri, cumhurbaşkanı olarak Bay Draghi’nin genişletilmiş, istikrar sağlayıcı bir etki sağlayabileceğini savunuyor. Onu seçmemenin çok daha büyük risk olduğunu söylüyorlar.
Neden önemli?
İtalya cumhurbaşkanı, siyaset daha parçalı ve kaotik hale geldiğinden, son yıllarda İtalya’da giderek daha önemli hale geldi. Başkan, ahlaki otorite kullanmanın ötesinde, İtalyan Anayasasını korumakla görevlidir ve siyasi bir kriz sırasında muazzam yetkilerle donatılmıştır.
Sayın Mattarella’nın bir yıl önce Sayın Draghi’yi seçerek ülkeyi siyasi bir krizden çıkarmasına yardımcı olmak için yaptığı gibi, cumhurbaşkanı başbakanı seçme yetkisine sahip. Cumhurbaşkanı, diğer hükümet bakanlarının atanmasını da onaylama veya reddetme yetkisine sahiptir. Başkan ayrıca zayıf koalisyonlara verilen yetkileri reddedebilir ve parlamentoyu feshedebilir.
Teknik olarak, başkan mahkemelere başkanlık eder ve bu yetkiye nadiren başvurulsa da başkomutan olarak hareket eder. İtalyan demokrasisinin ve -bütçelerin dengelenmesi ve Avrupa’ya karşı yükümlülüklerin yerine getirilmesiyle ilgili maddeleri içeren- Anayasa’nın korkuluklarını temsil eden figür olarak, cumhurbaşkanı, anayasaya aykırı bulduğu ekonomik ve dış politika kararlarında söz sahibidir.
Geçmişte, medya patronu Silvio Berlusconi -ki aynı zamanda hafta sonu ayrılmadan önce en iyi işe göz dikti- başbakanken, Başkan Carlo Azeglio Ciampi, hükümet tarafından kabul edilen ve Bay Berlusconi’nin yasal sıkıntılarını hafifletecek olan yargı reformunu veto etti. “açıkça anayasaya aykırıdır. ”
Sn. Draghi bu ay İtalyan Senatosuna hitap ediyor. Kredi. . . Alberto Pizzoli’nin havuz fotoğrafı
Hükümet çökecek mi?
Bu seçim özellikle gergin ve kritik çünkü mevcut İtalyan hükümetinin istikrarı ve uzun ömürlülüğü, erken seçim olasılığı ve Avrupa yardım fonlarında on milyarlarca avroyu tehlikeye atabilecek siyasi kaos da dahil olmak üzere çok daha fazlası tehlikede. İtalya’nın gelecekteki siyasi koalisyonlarının bileşimi.
Roma’daki Luiss Guido Carli Üniversitesi’nde İtalyan siyasi sistemi uzmanı olan Roberto D’Alimonte, “Bu sadece cumhurbaşkanı hakkında bir karar değil” dedi.
Seçmenler bir konsensüs adayı etrafında toplanmayı başaramazlarsa ve seçim sol ve sağ arasında bir bölünme kaynağı haline gelirse, Bay Draghi, aynı savaşan siyasi partilerin nasıl “sihirli bir şekilde” yeniden toplanabileceğini hayal etmenin zor olduğunu söyledi. hükümeti yönetiyor. Başka bir deyişle, bir cumhurbaşkanı üzerinde bölünmüş bir hükümet ayakta kalamaz.
Hükümetin çöküşü, yalnızca İtalya’nın elden geçirilmesini tehlikeye atmakla kalmayacak, aynı zamanda İtalya’nın başarısına büyük ölçüde bahis yapan ve reformlarını milyarlarca avro ile finanse eden Avrupa Birliği aracılığıyla potansiyel olarak istikrarsızlığa yol açacaktır.
Ancak Bay Draghi’nin destekçileri, belki de bir teknokrat tarafından yönetilen yeni ancak benzer bir hükümette başkan olarak seçilirse, bunun her iki dünyanın da en iyisi olacağını ve Şubat 2023’te planlanan ulusal seçimlere kadar istikrar sağlayacağını söylüyorlar.
Siyasi liderler, Bay Draghi’yi cumhurbaşkanına yükseltmenin mümkün olup olmadığını görmeye çalışıyorlar, ancak aynı zamanda mevcut geniş ulusal birlik koalisyonunu yerinde tutan bir anlaşmaya varıyorlar, ancak bakanlıklarda daha fazla siyasi oyuncu ile daha fazla görünürlük ve başlangıç yapabilecekleri daha fazla siyasi oyuncu var. yaklaşan seçimler öncesinde siyasi desteği yeniden inşa etmek.
Ancak sol ve sağ arasındaki cumhurbaşkanlığı konusundaki siyasi açmazın bir zayiatı olarak hükümet çökerse ve savaşan partiler kendi çıkarlarına rağmen erken seçime giderse, bu tamamen başka bir şey olurdu.
Bu felaket senaryosu olmasa bile, bu haftaki seçimler, siyasi ittifakları potansiyel olarak değiştirip mevcut koalisyonları bozmaya yetecek kadar kötü kan ve kan davası yaratma potansiyeline sahip. Bay Draghi’nin hükümetinde ya da buna çok benzeyen bir hükümet değişikliği, İtalya’nın partileri arasındaki güç dengesini değiştirme potansiyeline sahip.
Sn. Draghi, İtalyan siyasetinde istikrar ve iyi yönetişim dönemine başkanlık etti. Kredi. . . Riccardo Antimiani/EPA, Shutterstock aracılığıyla
Draghi’ye ne oluyor?
Bu seçim aynı zamanda özellikle önemlidir, çünkü büyük olasılıkla İtalyan siyasetinde ve iyi yönetişimde bir istikrar dönemine başkanlık eden Avrupa’nın ağır sikletlerinden Bay Draghi’nin geleceğini belirleyecektir.
Bay Draghi’nin destekçileri, onu birkaç ay daha başbakan olarak tutmak yerine onu yedi yıllığına cumhurbaşkanı yapmanın İtalya’ya uzun vadeli istikrar ve artan statü sağlayacağını ve bu durumun, onun ayrılması ihtimaline karşı tedirginlik gösteren piyasaları sakinleştirmesi gerektiğini savunuyorlar. başbakanlık görevi.
Bunun özellikle böyle olduğunu, çünkü hükümetinin, esasen 200 milyar avroluk Avrupa kurtarma fonlarıyla finanse edilen ve kimsenin tehlikeye atmak istemediği projeler ve reformlar üzerinde hızla ilerleyerek, ülkenin gelecek yıllara ilişkin büyük ekonomik planlarını şimdiden uygulamaya koyduğunu öne sürüyorlar. .
Hükümetin Bay Draghi’siz yapamayacağını savunanlar, Bay Mattarella’nın birkaç yıl daha kalıp sonra erken ayrılacağını ve siyasi açıdan daha az dolu bir zamanda Bay Draghi’ye yer açacağını umuyorlar.
Oylama nasıl işliyor?
Cumhurbaşkanını seçme süreci de siyaset kadar Bizanslı. Pomp ve ritüel dolu. Oy pusulaları gizlidir, ancak bir şekilde adaylar da öyledir – seçmenler 50 yaşın üzerindeki herhangi bir İtalyan’a sabıka kaydı olmadan oy verebilir ve kimse adaylığını fiilen beyan etmez.
Bu, eski bir deyişin, papa olarak girenin kardinal olarak ayrıldığını söylediği bir papalık toplantısına çok benziyor.
Covid önlemleri nedeniyle salonda aşırı kalabalık olmaması için oylama 50’şer tur yapılacak. Geçmişte seçmenler gizli oylarını kadife perdelerle örtülmüş “catafalques” adı verilen ahşap mezar taşı şeklindeki kutuların içine yerleştirirdi. Ancak bu yıl, oylamadan bir saat önce açılacak olan sterilize edici ultraviyole ışıkla donatılmış daha fazla Covid dostu olmayan kabinlerle değiştiriliyorlar.
Seçmenler, yeşil saten ve dövme, koyu hasır ve yaldızlı detaylarla kaplı büyük bir semaver hattına bir kağıt parçası koyuyorlar. “Salata kasesi” lakaplı. ”
Covid kısıtlamaları nedeniyle günde sadece bir oylama yapılacak. Oylama için İtalya’nın aşılı ve yakın zamanda sürüntü alınanlar için sağlık kartı olan Green Pass gerekiyor. Enfekte seçmenlerin Parlamento’nun yanındaki bir otoparkta oy kullanmasına izin verilecek.
İlk üç oylama, bir adayın 673 oya veya 1009 seçmenin üçte iki çoğunluğuna ulaşmasını gerektiriyor; bu, en iyi durumda pek olası değil ve şimdi, böylesi bir siyasi parçalanma ile, esasen imkansız kabul ediliyor. Yine de ilk üç oylama, tarafların üyelerinin ne kadar kompakt olduğunu test etmeleri açısından önemlidir.
Dördüncü oylama ve bu durumda dördüncü gün, işlerin ilginçleşmesinin beklendiği zamandır.
Bu noktada bir cumhurbaşkanı seçmek için gereken tek şey 505 oy salt çoğunluğu. Taraflar o zamana kadar uzlaşacaklarını ve birileri üzerinde anlaşacaklarını umuyorlar. Ama günlerce devam edebilir. Bir yıl, bir cumhurbaşkanı seçmek İtalya’da 23 oy aldı.
Oylama, Bay Mattarella’nın 3 Şubat’ta sona erecek olan görev süresinin bitiminden sonra ve özellikle bunun çok ötesinde devam ederse, o zaman İtalya’da törensel görünen cumhurbaşkanlığı seçiminin Bay Draghi’nin istikrar dönemi için bir çıkış ve bir çıkış noktası haline geldiği açık olacaktır. siyasi felakete açılan kapı.
Her zaman yoğun, sahne arkası siyaset için bir fırsat olsa da, seçim aynı zamanda normalde her yedi yılda bir gerçekleşen rutin bir olaydır. Ancak bu sefer özel bir ilgi odağı çünkü bu iş için en büyük aday, iktidarda sadece bir yıl içinde İtalya’nın siyasetini istikrara kavuşturan ve gecikmiş revizyonları başlatan bir Avrupa devi olan başbakan Mario Draghi.
Seçilirse, Bay Draghi göreve yükselen ilk başbakan olacak. Pek çok İtalyan, başkanın daha törensel rolü lehine hükümetin günlük işleyişinde elinin olduğu başbakan olarak çıkışının, ülkeyi daha parçalanmış ve kaotik bir siyasete döndürebileceğinden korkuyor. harekete geçirdiği her şey. Ancak destekçileri, cumhurbaşkanı olarak Bay Draghi’nin genişletilmiş, istikrar sağlayıcı bir etki sağlayabileceğini savunuyor. Onu seçmemenin çok daha büyük risk olduğunu söylüyorlar.
Neden önemli?
İtalya cumhurbaşkanı, siyaset daha parçalı ve kaotik hale geldiğinden, son yıllarda İtalya’da giderek daha önemli hale geldi. Başkan, ahlaki otorite kullanmanın ötesinde, İtalyan Anayasasını korumakla görevlidir ve siyasi bir kriz sırasında muazzam yetkilerle donatılmıştır.
Sayın Mattarella’nın bir yıl önce Sayın Draghi’yi seçerek ülkeyi siyasi bir krizden çıkarmasına yardımcı olmak için yaptığı gibi, cumhurbaşkanı başbakanı seçme yetkisine sahip. Cumhurbaşkanı, diğer hükümet bakanlarının atanmasını da onaylama veya reddetme yetkisine sahiptir. Başkan ayrıca zayıf koalisyonlara verilen yetkileri reddedebilir ve parlamentoyu feshedebilir.
Teknik olarak, başkan mahkemelere başkanlık eder ve bu yetkiye nadiren başvurulsa da başkomutan olarak hareket eder. İtalyan demokrasisinin ve -bütçelerin dengelenmesi ve Avrupa’ya karşı yükümlülüklerin yerine getirilmesiyle ilgili maddeleri içeren- Anayasa’nın korkuluklarını temsil eden figür olarak, cumhurbaşkanı, anayasaya aykırı bulduğu ekonomik ve dış politika kararlarında söz sahibidir.
Geçmişte, medya patronu Silvio Berlusconi -ki aynı zamanda hafta sonu ayrılmadan önce en iyi işe göz dikti- başbakanken, Başkan Carlo Azeglio Ciampi, hükümet tarafından kabul edilen ve Bay Berlusconi’nin yasal sıkıntılarını hafifletecek olan yargı reformunu veto etti. “açıkça anayasaya aykırıdır. ”
Sn. Draghi bu ay İtalyan Senatosuna hitap ediyor. Kredi. . . Alberto Pizzoli’nin havuz fotoğrafı
Hükümet çökecek mi?
Bu seçim özellikle gergin ve kritik çünkü mevcut İtalyan hükümetinin istikrarı ve uzun ömürlülüğü, erken seçim olasılığı ve Avrupa yardım fonlarında on milyarlarca avroyu tehlikeye atabilecek siyasi kaos da dahil olmak üzere çok daha fazlası tehlikede. İtalya’nın gelecekteki siyasi koalisyonlarının bileşimi.
Roma’daki Luiss Guido Carli Üniversitesi’nde İtalyan siyasi sistemi uzmanı olan Roberto D’Alimonte, “Bu sadece cumhurbaşkanı hakkında bir karar değil” dedi.
Seçmenler bir konsensüs adayı etrafında toplanmayı başaramazlarsa ve seçim sol ve sağ arasında bir bölünme kaynağı haline gelirse, Bay Draghi, aynı savaşan siyasi partilerin nasıl “sihirli bir şekilde” yeniden toplanabileceğini hayal etmenin zor olduğunu söyledi. hükümeti yönetiyor. Başka bir deyişle, bir cumhurbaşkanı üzerinde bölünmüş bir hükümet ayakta kalamaz.
Hükümetin çöküşü, yalnızca İtalya’nın elden geçirilmesini tehlikeye atmakla kalmayacak, aynı zamanda İtalya’nın başarısına büyük ölçüde bahis yapan ve reformlarını milyarlarca avro ile finanse eden Avrupa Birliği aracılığıyla potansiyel olarak istikrarsızlığa yol açacaktır.
Ancak Bay Draghi’nin destekçileri, belki de bir teknokrat tarafından yönetilen yeni ancak benzer bir hükümette başkan olarak seçilirse, bunun her iki dünyanın da en iyisi olacağını ve Şubat 2023’te planlanan ulusal seçimlere kadar istikrar sağlayacağını söylüyorlar.
Siyasi liderler, Bay Draghi’yi cumhurbaşkanına yükseltmenin mümkün olup olmadığını görmeye çalışıyorlar, ancak aynı zamanda mevcut geniş ulusal birlik koalisyonunu yerinde tutan bir anlaşmaya varıyorlar, ancak bakanlıklarda daha fazla siyasi oyuncu ile daha fazla görünürlük ve başlangıç yapabilecekleri daha fazla siyasi oyuncu var. yaklaşan seçimler öncesinde siyasi desteği yeniden inşa etmek.
Ancak sol ve sağ arasındaki cumhurbaşkanlığı konusundaki siyasi açmazın bir zayiatı olarak hükümet çökerse ve savaşan partiler kendi çıkarlarına rağmen erken seçime giderse, bu tamamen başka bir şey olurdu.
Bu felaket senaryosu olmasa bile, bu haftaki seçimler, siyasi ittifakları potansiyel olarak değiştirip mevcut koalisyonları bozmaya yetecek kadar kötü kan ve kan davası yaratma potansiyeline sahip. Bay Draghi’nin hükümetinde ya da buna çok benzeyen bir hükümet değişikliği, İtalya’nın partileri arasındaki güç dengesini değiştirme potansiyeline sahip.
Sn. Draghi, İtalyan siyasetinde istikrar ve iyi yönetişim dönemine başkanlık etti. Kredi. . . Riccardo Antimiani/EPA, Shutterstock aracılığıyla
Draghi’ye ne oluyor?
Bu seçim aynı zamanda özellikle önemlidir, çünkü büyük olasılıkla İtalyan siyasetinde ve iyi yönetişimde bir istikrar dönemine başkanlık eden Avrupa’nın ağır sikletlerinden Bay Draghi’nin geleceğini belirleyecektir.
Bay Draghi’nin destekçileri, onu birkaç ay daha başbakan olarak tutmak yerine onu yedi yıllığına cumhurbaşkanı yapmanın İtalya’ya uzun vadeli istikrar ve artan statü sağlayacağını ve bu durumun, onun ayrılması ihtimaline karşı tedirginlik gösteren piyasaları sakinleştirmesi gerektiğini savunuyorlar. başbakanlık görevi.
Bunun özellikle böyle olduğunu, çünkü hükümetinin, esasen 200 milyar avroluk Avrupa kurtarma fonlarıyla finanse edilen ve kimsenin tehlikeye atmak istemediği projeler ve reformlar üzerinde hızla ilerleyerek, ülkenin gelecek yıllara ilişkin büyük ekonomik planlarını şimdiden uygulamaya koyduğunu öne sürüyorlar. .
Hükümetin Bay Draghi’siz yapamayacağını savunanlar, Bay Mattarella’nın birkaç yıl daha kalıp sonra erken ayrılacağını ve siyasi açıdan daha az dolu bir zamanda Bay Draghi’ye yer açacağını umuyorlar.
Oylama nasıl işliyor?
Cumhurbaşkanını seçme süreci de siyaset kadar Bizanslı. Pomp ve ritüel dolu. Oy pusulaları gizlidir, ancak bir şekilde adaylar da öyledir – seçmenler 50 yaşın üzerindeki herhangi bir İtalyan’a sabıka kaydı olmadan oy verebilir ve kimse adaylığını fiilen beyan etmez.
Bu, eski bir deyişin, papa olarak girenin kardinal olarak ayrıldığını söylediği bir papalık toplantısına çok benziyor.
Covid önlemleri nedeniyle salonda aşırı kalabalık olmaması için oylama 50’şer tur yapılacak. Geçmişte seçmenler gizli oylarını kadife perdelerle örtülmüş “catafalques” adı verilen ahşap mezar taşı şeklindeki kutuların içine yerleştirirdi. Ancak bu yıl, oylamadan bir saat önce açılacak olan sterilize edici ultraviyole ışıkla donatılmış daha fazla Covid dostu olmayan kabinlerle değiştiriliyorlar.
Seçmenler, yeşil saten ve dövme, koyu hasır ve yaldızlı detaylarla kaplı büyük bir semaver hattına bir kağıt parçası koyuyorlar. “Salata kasesi” lakaplı. ”
Covid kısıtlamaları nedeniyle günde sadece bir oylama yapılacak. Oylama için İtalya’nın aşılı ve yakın zamanda sürüntü alınanlar için sağlık kartı olan Green Pass gerekiyor. Enfekte seçmenlerin Parlamento’nun yanındaki bir otoparkta oy kullanmasına izin verilecek.
İlk üç oylama, bir adayın 673 oya veya 1009 seçmenin üçte iki çoğunluğuna ulaşmasını gerektiriyor; bu, en iyi durumda pek olası değil ve şimdi, böylesi bir siyasi parçalanma ile, esasen imkansız kabul ediliyor. Yine de ilk üç oylama, tarafların üyelerinin ne kadar kompakt olduğunu test etmeleri açısından önemlidir.
Dördüncü oylama ve bu durumda dördüncü gün, işlerin ilginçleşmesinin beklendiği zamandır.
Bu noktada bir cumhurbaşkanı seçmek için gereken tek şey 505 oy salt çoğunluğu. Taraflar o zamana kadar uzlaşacaklarını ve birileri üzerinde anlaşacaklarını umuyorlar. Ama günlerce devam edebilir. Bir yıl, bir cumhurbaşkanı seçmek İtalya’da 23 oy aldı.
Oylama, Bay Mattarella’nın 3 Şubat’ta sona erecek olan görev süresinin bitiminden sonra ve özellikle bunun çok ötesinde devam ederse, o zaman İtalya’da törensel görünen cumhurbaşkanlığı seçiminin Bay Draghi’nin istikrar dönemi için bir çıkış ve bir çıkış noktası haline geldiği açık olacaktır. siyasi felakete açılan kapı.