PARİS — Geçen ay soğuk bir gecede 85 yaşındaki İsviçreli fotoğrafçı René Robert, yoğun bir Paris caddesinin kaldırımına düştü ve saatlerce orada kaldı – görünüşe göre yardımsız, görünüşe göre bir yoldan geçenler tarafından görmezden gelindi- ile. Sonunda bir sağlık ekibi geldiğinde, Bay Robert’ın bilincinin kapalı olduğu bulundu ve daha sonra hastanede şiddetli hipotermi nedeniyle öldü.
Fransa’daki birçok kişi, ülkenin başkentinde bariz bir merhamet eksikliği gibi görünen şey karşısında dehşete düştü. Ancak, onu ilk bulan ve yardım çağıranların kimlikleri, olayı daha da dokunaklı hale getiriyordu – seyircilerin günlük kayıtsızlıklarına fazlasıyla aşina olan iki evsiz insan.
Bir konut savunuculuğu kuruluşu olan Abbé Pierre Vakfı’nın yönetici direktörü Christophe Robert, evsizlerle yaptığı konuşmalar hakkında “‘Neredeyse görünmezim, kendimi görünmez hissediyorum’ diyorlar” dedi. “Ve bu, bu olayla gerçekten rezonansa girdi.”
Bir erkek ve bir kadın olan iki evsiz, flamenko’nun en ünlü sanatçılarını siyah-beyaz fotoğrafçılığıyla tanınan Bay Robert’ı 20 Ocak’ın erken saatlerinde köpeklerini gezdirirken fark edince acil servisi aradı. .
Fotoğrafçıyı bir kokteyl barı ve bir akıllı telefonun bulunduğu bir caddede sabah 05:30 sularında bulan iki evsizden biri olan 45 yaşındaki Fabienne, “Saldırıya uğrasanız bile kimse parmağınızı kıpırdatmaz” dedi. tamirhane ve gözlük mağazası.
Paris İtfaiye Departmanına göre, olayın kesin koşulları hala belirsiz, ancak Bay Robert bir ambulans sonunda onu aldığında ciddi bir hipotermi halindeydi. Bay Robert’a yakın olanlar için bu, gecenin çoğunu kalabalık kaldırımda yayılmış halde geçirdiğini kuvvetle düşündürür.
Kısa bir süre önce soğuk, rüzgarlı bir öğleden sonra Fabienne, Fransa’nın Atlantik kıyısındaki bir tersanede bir ahşap işçiliğinden kovulduktan sonra son iki yıldır Paris’in merkezindeki bu mahallenin sokaklarında yaşadığını söyledi. Soyadını vermeyi reddetti,
Evi, Rue de Turbigo’da Bay Robert’ın düştüğü yerden birkaç yüz metre ötede, bir kilisenin yanında uzanan dar bir yaya caddesine kurulmuş küçük bir kamp çadırı.
Bol mor pantolon giyen ve soğuğa karşı korunmak için başına bir eşarp takan Fabienne, Bay Robert ve ortağının sohbet etmek veya bozuk para vermek için uğrayan birkaç mahalle müdaviminden biri olduğunu, ancak çoğu insanın bakmadan yürüdü.
“Kimse kimseye yardım etmez” dedi.
Ocak ayında, Paris Belediye Binası tarafından yürütülen bir gece nüfus sayımı, Fransa başkentinin sokaklarında yaklaşık 2.600 kişinin yaşadığını tahmin ediyordu.
Bay Robert 1936’da Batı İsviçre’de bir kasaba olan Fribourg’da doğdu ve 1960’larda Paris’e yerleşti, burada flamenko ile büyülendi ve Paco de Lucía, Enrique Morente ve Enrique Morente gibi ünlü şarkıcıları, dansçıları ve gitaristleri belgelemeye başladı. Rocio Molina.
Bay Robert, başında ve kolunda küçük morluklar ile bulundu, ancak nakit parası, kredi kartı ve saati hâlâ üzerindeydi, bu da onun soyulmadığını, ancak kendini hasta hissedip yere buruşmuş olabileceğini düşündürdü.
Paris hastanesi yetkilisi, tıbbi gizliliği gerekçe göstererek, onu muayene eden doktorların, neden düştüğünü veya sokakta ne kadar zaman geçirdiğini değerlendirip değerlendirmediğini söylemeyi reddetti. Paris Polis Departmanı da yorum yapmaktan kaçındı.
Viral olan sosyal medya gönderilerinde ilk kez Bay Robert’ın ölümüne dikkat çeken bir gazeteci ve arkadaşı olan Michel Mompontet, flamenko sanatçılarının duygusal açıklığından zevk alan bir “hümanist” olan Bay Robert’ın acımasız bir ironi olduğunu söyledi. seyircilerin ilgisizliğinden muzdarip.
Fransa’nın ulusal radyo ve televizyon yayıncılarında çalışan ve Bay Robert’ı son 30 yıldır tanıyan Bay Mompontet, “Acil servis çağıracak insanlığa sahip tek kişi evsiz bir kişiydi” dedi. Bay Robert’ın ölümünü kınayan videosu internette geniş çapta paylaşıldı.
Bay Mompontet, “Tahammül edilemez bir şeye alıştık” dedi ve “bu ölüm, bu kayıtsızlığı yeniden gözden geçirmemize yardımcı olabilir.”
Fransa’daki birçok kişi, ülkenin başkentinde bariz bir merhamet eksikliği gibi görünen şey karşısında dehşete düştü. Ancak, onu ilk bulan ve yardım çağıranların kimlikleri, olayı daha da dokunaklı hale getiriyordu – seyircilerin günlük kayıtsızlıklarına fazlasıyla aşina olan iki evsiz insan.
Bir konut savunuculuğu kuruluşu olan Abbé Pierre Vakfı’nın yönetici direktörü Christophe Robert, evsizlerle yaptığı konuşmalar hakkında “‘Neredeyse görünmezim, kendimi görünmez hissediyorum’ diyorlar” dedi. “Ve bu, bu olayla gerçekten rezonansa girdi.”
Bir erkek ve bir kadın olan iki evsiz, flamenko’nun en ünlü sanatçılarını siyah-beyaz fotoğrafçılığıyla tanınan Bay Robert’ı 20 Ocak’ın erken saatlerinde köpeklerini gezdirirken fark edince acil servisi aradı. .
Fotoğrafçıyı bir kokteyl barı ve bir akıllı telefonun bulunduğu bir caddede sabah 05:30 sularında bulan iki evsizden biri olan 45 yaşındaki Fabienne, “Saldırıya uğrasanız bile kimse parmağınızı kıpırdatmaz” dedi. tamirhane ve gözlük mağazası.
Paris İtfaiye Departmanına göre, olayın kesin koşulları hala belirsiz, ancak Bay Robert bir ambulans sonunda onu aldığında ciddi bir hipotermi halindeydi. Bay Robert’a yakın olanlar için bu, gecenin çoğunu kalabalık kaldırımda yayılmış halde geçirdiğini kuvvetle düşündürür.
Kısa bir süre önce soğuk, rüzgarlı bir öğleden sonra Fabienne, Fransa’nın Atlantik kıyısındaki bir tersanede bir ahşap işçiliğinden kovulduktan sonra son iki yıldır Paris’in merkezindeki bu mahallenin sokaklarında yaşadığını söyledi. Soyadını vermeyi reddetti,
Evi, Rue de Turbigo’da Bay Robert’ın düştüğü yerden birkaç yüz metre ötede, bir kilisenin yanında uzanan dar bir yaya caddesine kurulmuş küçük bir kamp çadırı.
Bol mor pantolon giyen ve soğuğa karşı korunmak için başına bir eşarp takan Fabienne, Bay Robert ve ortağının sohbet etmek veya bozuk para vermek için uğrayan birkaç mahalle müdaviminden biri olduğunu, ancak çoğu insanın bakmadan yürüdü.
“Kimse kimseye yardım etmez” dedi.
Ocak ayında, Paris Belediye Binası tarafından yürütülen bir gece nüfus sayımı, Fransa başkentinin sokaklarında yaklaşık 2.600 kişinin yaşadığını tahmin ediyordu.
Bay Robert 1936’da Batı İsviçre’de bir kasaba olan Fribourg’da doğdu ve 1960’larda Paris’e yerleşti, burada flamenko ile büyülendi ve Paco de Lucía, Enrique Morente ve Enrique Morente gibi ünlü şarkıcıları, dansçıları ve gitaristleri belgelemeye başladı. Rocio Molina.
Bay Robert, başında ve kolunda küçük morluklar ile bulundu, ancak nakit parası, kredi kartı ve saati hâlâ üzerindeydi, bu da onun soyulmadığını, ancak kendini hasta hissedip yere buruşmuş olabileceğini düşündürdü.
Paris hastanesi yetkilisi, tıbbi gizliliği gerekçe göstererek, onu muayene eden doktorların, neden düştüğünü veya sokakta ne kadar zaman geçirdiğini değerlendirip değerlendirmediğini söylemeyi reddetti. Paris Polis Departmanı da yorum yapmaktan kaçındı.
Viral olan sosyal medya gönderilerinde ilk kez Bay Robert’ın ölümüne dikkat çeken bir gazeteci ve arkadaşı olan Michel Mompontet, flamenko sanatçılarının duygusal açıklığından zevk alan bir “hümanist” olan Bay Robert’ın acımasız bir ironi olduğunu söyledi. seyircilerin ilgisizliğinden muzdarip.
Fransa’nın ulusal radyo ve televizyon yayıncılarında çalışan ve Bay Robert’ı son 30 yıldır tanıyan Bay Mompontet, “Acil servis çağıracak insanlığa sahip tek kişi evsiz bir kişiydi” dedi. Bay Robert’ın ölümünü kınayan videosu internette geniş çapta paylaşıldı.
Bay Mompontet, “Tahammül edilemez bir şeye alıştık” dedi ve “bu ölüm, bu kayıtsızlığı yeniden gözden geçirmemize yardımcı olabilir.”