Atlı bir binici olarak, atlarla bir güne hazırlanırken botlara binmek yerine yürüyüş ayakkabılarını çekmek biraz garip hissettim. Ama bu sıradan bir yürüyüş olmayacaktı.
Yeni arkadaşım Jacko homurdandı ve ben kamera ekipmanımı sırtına sabitlenmiş çantalara dikkatlice yerleştirirken izlemek için başını yana attı. İlgisini çabucak kaybederek, mükemmel Galler manzarasının geniş bir manzarasını çevreleyen bir çite bağlı saman ağına geri döndü: kalın çalılar ve yoğun ormanlık alanlarla çevrili ve vadiden vadiye doğru uzanan yemyeşil çimenlerin sonsuz tarlaları. uzak tepeler.
Brecon Beacons Ulusal Parkı’ndaki Carmarthen Hayranlarının en yüksek ikinci zirvesi olan Picws Du’ya giden bir patika.
Galler, Carmarthenshire’da Tywi Nehri vadisine bakan bir tepenin tepesindeki Paxton Kulesi’nin içinden dışarı bakıyor.
Sgwd yr Eira, Galce’de “Kar Şelalesi” anlamına gelir.
Pandemi sırasında, vahşi Galler dağ midilli sürülerinin yüzyıllardır tepeler arasında özgürce dolaştığı Galler’deki anavatanımın pitoresk kırsalında teselli buldum.
Vahşi olmalarına rağmen, midillilere yarı vahşi denir, çünkü sürüler bir dereceye kadar yönetim gerektirir. Yolların, çitlerin ve kentsel alanların temel altyapısı, midillilerin doğal hareketini kısıtlayarak aşırı nüfus ve sağlık sorunlarına yol açabilir. Bu nedenle çiftçiler, akrabalı çiftleşmeyi önlemek için toplamalar yaparak, genel sağlıklarını kontrol ederek ve bazı midillileri (özellikle genç erkekleri veya tayları) çıkararak sürülerin yönetilmesine yardımcı olur.
Hayvanlar, sürüleri yöneten Galli çiftçiler için uzun zamandır bir gurur ve sevgi kaynağı olmuştur. Sağlam, güvenilir midilliler geleneksel olarak çok çeşitli çiftlik işlerinde kullanılıyordu. Ayrıca, bir zamanlar her yerde bulunan ve o zamandan beri Galler manzarasından kaybolan kömür madenlerinde yeraltında kullanılan çukur midillileri olarak hayati bir rol oynadılar.
Bu geleneksel roller için artık gerekli değildir, Galler kırsalındaki varlıkları azalmaktadır ve vahşi sürülerin yönetimi tehdit altındadır.
Bir midilli, Jacko, bir ağaca bağlıyken, grup öğle yemeğinin tadını çıkarmak için oturur.
Bir yürüyüşçü, Radnor Tepeleri’nde bir yürüyüş sırasında eşyalarını midillisinin taşıdığı bir çantaya yüklüyor.
Bu eğilimi tersine çevirme umuduyla Graham Williams, midillilere hayatta kalmalarını sağlamak için yenilenmiş bir amaç ve restore edilmiş ticari değer vermeyi amaçlayan bir turizm girişimi olan Hooftrek’i kurdu. Şirket, Galler’in tepelerinde ve dağlarında yürüyüşçülere eşlik etmek ve çanta taşımak için eğitilmiş bir yarı vahşi midilli sürüsü kullanır ve aynı zamanda vahşi sürülerin korunmasına yardımcı olmak için vahşi kısrak yetiştirme geleneğini sürdürür.
Eylül 2020’de, alışılmadık derecede güneşli bir sonbahar gününde, Londra’dan üç arkadaşımla birlikte, bir midilli eğitmeni ve trekking rehberi olan Louise veya Lou ve bir Hooftrek yardımcısı olan Regina ile birlikte, Central Wales’in Radnor Hills’inde yürüyüşe katıldım. dört yarı vahşi midilli yanında.
Hooftrek çiftliğine vardığımızda midilliler mülkün etrafında serbestçe dolaşıyorlardı. Her yürüyüşçü gün için tercih ettiği arkadaşını seçtikten sonra, Lou bize hayvanları nasıl tımarlayacağımızı ve onları ve bizleri trek için nasıl hazırlayacağımızı anlattı.
Yürüyüşçüler, tam günlük bir yürüyüşün ardından paket midillilerini Hooftrek çiftliğine geri götürür.
Yürümeye başladığımızda, iradeli hayvanların kendi acelesiz hızlarını belirleyecekleri, karşı konulmaz bir ağız dolusu çimen için sık sık duracakları ve bazen yol boyunca karşılaşılan doğal engelleri aşmak için kararlı bir cesaretlendirmeye ihtiyaç duyacakları anlaşıldı. Binerek büyüdüğüm atlarda olduğu gibi, midilliler de inat ve heves karışımıyla çeşitli – ve büyük boy – kişilikler sergilediler.
Midilliler, çantalarımızı taşımanın yanı sıra eğlence, arkadaşlık ve başarı duygusu da getirdi. Hepimiz midillilerimizle nasıl iletişim kuracağımızı öğrenmek zorundaydık ve çoğumuz gün boyunca açık bir şekilde bir bağ geliştirdik.
Hooftrek fikri, bir zamanlar çiftlik ve tarım işlerinin merkezinde yer alan çalışan bir hayvan olan yerel eşeklerle benzer bir sorunun üstesinden gelen Fransız girişimlerinin başarısından ilham aldı. Hooftrek’in kurucusu Bay Williams, “1970, 1980’e geri dönersek, eşekleri eğlence endüstrisinin bir parçası haline getirdiler” dedi. “Artık Fransa’nın tepelerinde patikalarda paket taşımak için eşek kiralayabileceğiniz düzinelerce çiftlik var. ”
Kara Dağ’da vahşi midilliler.
Fikrinin Galli sürülerin profilini yükseltmeye yardımcı olacağını ve diğerlerini yarı vahşi midilliler, özellikle de akrabalı çiftleşmeyi önlemek için her yıl götürülen taylar satın almaya teşvik edeceğini umuyor. Bay Williams, “Galler’de eskiden binlerce vardı, ama şimdi Galler’deki tüm farklı tepelerde 500’den az kısrak yetiştiriyoruz,” dedi. “Eskiden faydalıydılar – çiftlik hayvanları olarak çalıştılar, çukurların altındaydılar ve bu nedenle cins dünya çapında çok arzu edilir hale geldi. ”
Atlar, Galler’de çok sevilen evcil hayvanlar ve yoldaşlardır.
Midillilerin çok yönlülüğü ve popülaritesinin bir sonucu olarak, vahşi sürüler uzun yıllar boyunca korundu ve yavruları satılarak onları yöneten çiftçilere bir gelir sağlandı. Günümüzde, esaret altında çiftleştirilen hayvanlardan doğan yerli Galler midillileri, dünya çapında çok sevilen evcil hayvanlar ve binici midilliler kadar üretkenken, Galler’deki vahşi meslektaşları belirsiz bir gelecekle karşı karşıya.
Bir yürüyüşçü ve Hooftrek yardımcısı olan Regina, midillisi Jacko ile bir an sevgisini paylaşır.
Midillileri eğitmek, özellikle tepelerden gelenler için zaman alan bir iş, dedi Lou. “İnsanlara olan güvenlerini ve güvenlerini inşa etmek zaman alıyor – yerli yetiştirilmiş taylardan daha uzun, bu yüzden artık tepede üremek o kadar popüler değil. ”
Tüm vahşi hayvanlar gibi, tepede doğan midillilerin de doğuştan gelen bir içgüdüsü var, diye açıkladı Lou. “Yüzyıllar boyunca, yerli atların mutlaka sahip olmadığı farklı ortamlarda ve mevsimlerde hayatta kalmalarını sağlayan arazi becerilerini ve bilgilerini geliştirdiler” diyor.
“Bunlar bizim Yerli yaratıklarımız ve onlarla çalışmak büyük bir onur” diye ekledi. “Tepeler kadar eskiler. ”
Claire Thomas çatışma, insani ve çevresel krizler ve sosyal konulara odaklanan İngiliz fotoğrafçı ve foto muhabiridir. çalışmalarını takip edebilirsin Instagram ve Twitter .
New York Times Seyahatini Takip Edin açık Instagram , Twitter ve Facebook . Ve Haftalık Travel Dispatch bültenimize kaydolun bir sonraki tatiliniz için daha akıllı seyahat etme konusunda uzman ipuçları ve ilham almak için.
Yeni arkadaşım Jacko homurdandı ve ben kamera ekipmanımı sırtına sabitlenmiş çantalara dikkatlice yerleştirirken izlemek için başını yana attı. İlgisini çabucak kaybederek, mükemmel Galler manzarasının geniş bir manzarasını çevreleyen bir çite bağlı saman ağına geri döndü: kalın çalılar ve yoğun ormanlık alanlarla çevrili ve vadiden vadiye doğru uzanan yemyeşil çimenlerin sonsuz tarlaları. uzak tepeler.
Brecon Beacons Ulusal Parkı’ndaki Carmarthen Hayranlarının en yüksek ikinci zirvesi olan Picws Du’ya giden bir patika.
Galler, Carmarthenshire’da Tywi Nehri vadisine bakan bir tepenin tepesindeki Paxton Kulesi’nin içinden dışarı bakıyor.
Sgwd yr Eira, Galce’de “Kar Şelalesi” anlamına gelir.
Pandemi sırasında, vahşi Galler dağ midilli sürülerinin yüzyıllardır tepeler arasında özgürce dolaştığı Galler’deki anavatanımın pitoresk kırsalında teselli buldum.
Vahşi olmalarına rağmen, midillilere yarı vahşi denir, çünkü sürüler bir dereceye kadar yönetim gerektirir. Yolların, çitlerin ve kentsel alanların temel altyapısı, midillilerin doğal hareketini kısıtlayarak aşırı nüfus ve sağlık sorunlarına yol açabilir. Bu nedenle çiftçiler, akrabalı çiftleşmeyi önlemek için toplamalar yaparak, genel sağlıklarını kontrol ederek ve bazı midillileri (özellikle genç erkekleri veya tayları) çıkararak sürülerin yönetilmesine yardımcı olur.
Hayvanlar, sürüleri yöneten Galli çiftçiler için uzun zamandır bir gurur ve sevgi kaynağı olmuştur. Sağlam, güvenilir midilliler geleneksel olarak çok çeşitli çiftlik işlerinde kullanılıyordu. Ayrıca, bir zamanlar her yerde bulunan ve o zamandan beri Galler manzarasından kaybolan kömür madenlerinde yeraltında kullanılan çukur midillileri olarak hayati bir rol oynadılar.
Bu geleneksel roller için artık gerekli değildir, Galler kırsalındaki varlıkları azalmaktadır ve vahşi sürülerin yönetimi tehdit altındadır.
Bir midilli, Jacko, bir ağaca bağlıyken, grup öğle yemeğinin tadını çıkarmak için oturur.
Bir yürüyüşçü, Radnor Tepeleri’nde bir yürüyüş sırasında eşyalarını midillisinin taşıdığı bir çantaya yüklüyor.
Bu eğilimi tersine çevirme umuduyla Graham Williams, midillilere hayatta kalmalarını sağlamak için yenilenmiş bir amaç ve restore edilmiş ticari değer vermeyi amaçlayan bir turizm girişimi olan Hooftrek’i kurdu. Şirket, Galler’in tepelerinde ve dağlarında yürüyüşçülere eşlik etmek ve çanta taşımak için eğitilmiş bir yarı vahşi midilli sürüsü kullanır ve aynı zamanda vahşi sürülerin korunmasına yardımcı olmak için vahşi kısrak yetiştirme geleneğini sürdürür.
Eylül 2020’de, alışılmadık derecede güneşli bir sonbahar gününde, Londra’dan üç arkadaşımla birlikte, bir midilli eğitmeni ve trekking rehberi olan Louise veya Lou ve bir Hooftrek yardımcısı olan Regina ile birlikte, Central Wales’in Radnor Hills’inde yürüyüşe katıldım. dört yarı vahşi midilli yanında.
Hooftrek çiftliğine vardığımızda midilliler mülkün etrafında serbestçe dolaşıyorlardı. Her yürüyüşçü gün için tercih ettiği arkadaşını seçtikten sonra, Lou bize hayvanları nasıl tımarlayacağımızı ve onları ve bizleri trek için nasıl hazırlayacağımızı anlattı.
Yürüyüşçüler, tam günlük bir yürüyüşün ardından paket midillilerini Hooftrek çiftliğine geri götürür.
Yürümeye başladığımızda, iradeli hayvanların kendi acelesiz hızlarını belirleyecekleri, karşı konulmaz bir ağız dolusu çimen için sık sık duracakları ve bazen yol boyunca karşılaşılan doğal engelleri aşmak için kararlı bir cesaretlendirmeye ihtiyaç duyacakları anlaşıldı. Binerek büyüdüğüm atlarda olduğu gibi, midilliler de inat ve heves karışımıyla çeşitli – ve büyük boy – kişilikler sergilediler.
Midilliler, çantalarımızı taşımanın yanı sıra eğlence, arkadaşlık ve başarı duygusu da getirdi. Hepimiz midillilerimizle nasıl iletişim kuracağımızı öğrenmek zorundaydık ve çoğumuz gün boyunca açık bir şekilde bir bağ geliştirdik.
Hooftrek fikri, bir zamanlar çiftlik ve tarım işlerinin merkezinde yer alan çalışan bir hayvan olan yerel eşeklerle benzer bir sorunun üstesinden gelen Fransız girişimlerinin başarısından ilham aldı. Hooftrek’in kurucusu Bay Williams, “1970, 1980’e geri dönersek, eşekleri eğlence endüstrisinin bir parçası haline getirdiler” dedi. “Artık Fransa’nın tepelerinde patikalarda paket taşımak için eşek kiralayabileceğiniz düzinelerce çiftlik var. ”
Kara Dağ’da vahşi midilliler.
Fikrinin Galli sürülerin profilini yükseltmeye yardımcı olacağını ve diğerlerini yarı vahşi midilliler, özellikle de akrabalı çiftleşmeyi önlemek için her yıl götürülen taylar satın almaya teşvik edeceğini umuyor. Bay Williams, “Galler’de eskiden binlerce vardı, ama şimdi Galler’deki tüm farklı tepelerde 500’den az kısrak yetiştiriyoruz,” dedi. “Eskiden faydalıydılar – çiftlik hayvanları olarak çalıştılar, çukurların altındaydılar ve bu nedenle cins dünya çapında çok arzu edilir hale geldi. ”
Atlar, Galler’de çok sevilen evcil hayvanlar ve yoldaşlardır.
Midillilerin çok yönlülüğü ve popülaritesinin bir sonucu olarak, vahşi sürüler uzun yıllar boyunca korundu ve yavruları satılarak onları yöneten çiftçilere bir gelir sağlandı. Günümüzde, esaret altında çiftleştirilen hayvanlardan doğan yerli Galler midillileri, dünya çapında çok sevilen evcil hayvanlar ve binici midilliler kadar üretkenken, Galler’deki vahşi meslektaşları belirsiz bir gelecekle karşı karşıya.
Bir yürüyüşçü ve Hooftrek yardımcısı olan Regina, midillisi Jacko ile bir an sevgisini paylaşır.
Midillileri eğitmek, özellikle tepelerden gelenler için zaman alan bir iş, dedi Lou. “İnsanlara olan güvenlerini ve güvenlerini inşa etmek zaman alıyor – yerli yetiştirilmiş taylardan daha uzun, bu yüzden artık tepede üremek o kadar popüler değil. ”
Tüm vahşi hayvanlar gibi, tepede doğan midillilerin de doğuştan gelen bir içgüdüsü var, diye açıkladı Lou. “Yüzyıllar boyunca, yerli atların mutlaka sahip olmadığı farklı ortamlarda ve mevsimlerde hayatta kalmalarını sağlayan arazi becerilerini ve bilgilerini geliştirdiler” diyor.
“Bunlar bizim Yerli yaratıklarımız ve onlarla çalışmak büyük bir onur” diye ekledi. “Tepeler kadar eskiler. ”
Claire Thomas çatışma, insani ve çevresel krizler ve sosyal konulara odaklanan İngiliz fotoğrafçı ve foto muhabiridir. çalışmalarını takip edebilirsin Instagram ve Twitter .
New York Times Seyahatini Takip Edin açık Instagram , Twitter ve Facebook . Ve Haftalık Travel Dispatch bültenimize kaydolun bir sonraki tatiliniz için daha akıllı seyahat etme konusunda uzman ipuçları ve ilham almak için.