Bitirdik artık… Rusya, Batılıların Moskova’ya karşı aldığı tedbirlere misilleme olarak, Avrupa Birliği ve ABD’den gelen gıda ürünlerinin çoğuna “topyekun” ambargo kararı aldı. Bu nedenle İtalya, İspanya, Fransa’dan meyve, Fransız veya İtalyan sebzeleri, Adriyatik veya Norveç’ten balık, Amerika Birleşik Devletleri, Kanada ve Polonya’dan et yok; ne de Fransız, İtalyan, Hollanda peynirleri; baget bile yok, ne Polonya elması ne de Ukrayna’dan yem ve buğday … doğruyu söylemek gerekirse, Putin’in hamlesi, şimdiye kadar kaliteli ve çok çeşitli bir diyete alışmış birçok Rus’u rahatsız edecek. “L’Abc del gusto” veya Carrefour gibi lüks süpermarketlerin sahiplerinin mutlu olacağını düşünmüyorum, “Yedinci Kıta”yı yönetenlerin çok daha mutlu olacağını ve her halükarda ilk sevinenlerin mafyalar olacağını ve kârlı çıkacaklarını düşünüyorum. gıda kaçakçılığından elde edilen gelir. Öte yandan, ticari faaliyetlerin neredeyse yarısını kontrol eden 4 bin mafya örgütüne karşı Rusya’da bu kadar önlem alınmıyor.
Moskova’nın misillemesi, Brüksel ve Washington’ın karşı hamlesinin başlangıcıdır: Putin bir yıllık yaptırımları açıkladı, Batılılar Temmuz sonunda 31 Ekim’e kadar çok daha sınırlı sektörel önlemleri (savunma, enerji ve finans) seçtiler. “Güncellenmeleri” gerekeceğini söylemeye gerek yok, yumuşak bir pozisyon sadece Putin’i ve onun Ukrayna’daki hedeflerini güçlendirecektir. Ayrıntılı olarak belirtilen yasaklı “alışveriş listesi”nin artık Moskova’dan gelmesi bekleniyor. Ancak bunun ilk yansımalarından biri fiyatlarda bir artış tahayyül etmektir: Rusya’da “resmi” enflasyon zaten yüzde 7’nin üzerinde, yüzde 10’a ulaşması muhtemel. Tüketiciler bundan memnun olmayacak. Bu nedenle Kremlin, tarım üreticilerine ve yetiştiricilere ulusal üretimi artırma çağrısında bulundu. O zamanlar, dünyanın üçüncü büyük çok uluslu Brezilya et şirketinin Rusya’daki müdürüyle tanışmıştım: Bana hijyen standartları Batı’da kabul edilemez olan Rus gıda endüstrisinin durumu hakkında tüyler ürpertici şeyler anlatmıştı. : yerel ortaklar için bile kritikti, o kadar ki tehditler aldığı için bir eskortla dolaştı ve sonunda çevresini değiştirmeyi tercih etti…). Ayrıca, Rus pazarındaki besili ineklere alışkın olan İtalyan ihracatçıların her zamanki saçmalıklarını beklemek mantıklıdır. Önce, yeniden yatırım yapmamaya özen gösterdikleri (ancak yurt dışında zulaladıkları) milyarlar kazanıyorlar, şimdi ise iş risklerini Devletten, yani bizden ödememizi isteyecekler. Son olarak, alternatif kaynaklarda sürekli bir artışı öngören ihtiyatlı bir enerji stratejisinin yokluğunda (bunun yerine İspanya, Almanya ve Fransa’nın geliştirmekte olduğu bir şey), hükümetimiz kendisini iki kez şantaj altında buluyor: bu arada, faturanın maliyeti daha pahalı, Gazprom ve Rosneft liderlerinin tehdit ettiği gibi, Rus gaz ve petrol fiyatları artacak; Çin, elinden geldiğince petrol stokluyor, Rusya’ya en çok bağımlı olan ülkeler olan Fransa, İtalya, Almanya’nın enerji ihtiyaçlarını başka bir yerde bulması pek olası değil (daha büyük olasılıkla varil fiyatında bir artış). Washington ve onun Arap petrol müttefikleri övünüyor: Avrupa ya Putin’e teslim olacak ve Ukrayna’yı kaderine terk edecek ya da Yedi Kızkardeş’ten tekrar “içmek” zorunda kalacak. Bir çözüm var: Avrupa, iltica olmaksızın, birleşik ve kararlı hareket etmek zorunda kalacak. Birliğini ve kimliğini korumak için. Putin’in politikası kabul edilemez. Ama aynı zamanda, özellikle Roma, Berlin ve Paris’te yerleşik olan Kremlin’le olan iş partisininki de. Rusya’nın Batı bilgisine ihtiyacı var. Onsuz geri gelir. Ya da kendini Pekin’in ellerine bırakır.
Kategorilenmemiş | 150 Yorum »
Moskova’nın misillemesi, Brüksel ve Washington’ın karşı hamlesinin başlangıcıdır: Putin bir yıllık yaptırımları açıkladı, Batılılar Temmuz sonunda 31 Ekim’e kadar çok daha sınırlı sektörel önlemleri (savunma, enerji ve finans) seçtiler. “Güncellenmeleri” gerekeceğini söylemeye gerek yok, yumuşak bir pozisyon sadece Putin’i ve onun Ukrayna’daki hedeflerini güçlendirecektir. Ayrıntılı olarak belirtilen yasaklı “alışveriş listesi”nin artık Moskova’dan gelmesi bekleniyor. Ancak bunun ilk yansımalarından biri fiyatlarda bir artış tahayyül etmektir: Rusya’da “resmi” enflasyon zaten yüzde 7’nin üzerinde, yüzde 10’a ulaşması muhtemel. Tüketiciler bundan memnun olmayacak. Bu nedenle Kremlin, tarım üreticilerine ve yetiştiricilere ulusal üretimi artırma çağrısında bulundu. O zamanlar, dünyanın üçüncü büyük çok uluslu Brezilya et şirketinin Rusya’daki müdürüyle tanışmıştım: Bana hijyen standartları Batı’da kabul edilemez olan Rus gıda endüstrisinin durumu hakkında tüyler ürpertici şeyler anlatmıştı. : yerel ortaklar için bile kritikti, o kadar ki tehditler aldığı için bir eskortla dolaştı ve sonunda çevresini değiştirmeyi tercih etti…). Ayrıca, Rus pazarındaki besili ineklere alışkın olan İtalyan ihracatçıların her zamanki saçmalıklarını beklemek mantıklıdır. Önce, yeniden yatırım yapmamaya özen gösterdikleri (ancak yurt dışında zulaladıkları) milyarlar kazanıyorlar, şimdi ise iş risklerini Devletten, yani bizden ödememizi isteyecekler. Son olarak, alternatif kaynaklarda sürekli bir artışı öngören ihtiyatlı bir enerji stratejisinin yokluğunda (bunun yerine İspanya, Almanya ve Fransa’nın geliştirmekte olduğu bir şey), hükümetimiz kendisini iki kez şantaj altında buluyor: bu arada, faturanın maliyeti daha pahalı, Gazprom ve Rosneft liderlerinin tehdit ettiği gibi, Rus gaz ve petrol fiyatları artacak; Çin, elinden geldiğince petrol stokluyor, Rusya’ya en çok bağımlı olan ülkeler olan Fransa, İtalya, Almanya’nın enerji ihtiyaçlarını başka bir yerde bulması pek olası değil (daha büyük olasılıkla varil fiyatında bir artış). Washington ve onun Arap petrol müttefikleri övünüyor: Avrupa ya Putin’e teslim olacak ve Ukrayna’yı kaderine terk edecek ya da Yedi Kızkardeş’ten tekrar “içmek” zorunda kalacak. Bir çözüm var: Avrupa, iltica olmaksızın, birleşik ve kararlı hareket etmek zorunda kalacak. Birliğini ve kimliğini korumak için. Putin’in politikası kabul edilemez. Ama aynı zamanda, özellikle Roma, Berlin ve Paris’te yerleşik olan Kremlin’le olan iş partisininki de. Rusya’nın Batı bilgisine ihtiyacı var. Onsuz geri gelir. Ya da kendini Pekin’in ellerine bırakır.
Kategorilenmemiş | 150 Yorum »